Deel 2: raar volkje hoor, die Amerikanen!

Hey Allemaal!

Zo, weer enige tijd verder en weer genoeg ervaringen om een boek over vol te schrijven.....

Laat ik maar weer beginnen met onze (lange...) weg op jacht naar een auto:
Zo'n 1,5 week geleden hebben wij opnieuw een auto gehuurd om voor de 2e keer naar een bureau toe te kunnen gaan om daar hopelijk, nu eindelijk een soort identificatiebewijs op te halen, hetgeen je nodig hebt om een auto te mogen kopen in Penssylvania. Vol goede moed heeft Rogier daar opnieuw een nummertje getrokken, 4 uur zitten wachten....om vervolgens opnieuw te horen dat er nog ergens iets niet goed was gecheckt, waardoor we nog een keer terug moesten komen....zucht....
Wij lieten ons echter niet uit het veld slaan, en zijn daarom, nu we toch al een huur auto hadden, een ritje gaan maken langs een aantal autodealers. Ik moet zeggen dat mijn kennis over welke soorten bordeelstappers, glimmend leren jassen en fluoriserende kleuren kauwgom populair is, deze dag enorm is toegenomen! Maar mijn eindconclusie is toch wel dat felblauwe kauwgom verreweg het meest populair is!! Echt, wat hebben wij die dag foute lui ontmoet! Bij 1 dealer moesten we nogal lang wachten toen hij even een auto voor ons op ging halen.... Wij zeiden al lachend tegen elkaar dat hij de auto nog even in elkaar moest zetten....., maar toen hij na lang wachten terug kwam, had hij inderdaad een verhaal over de afstandsbediening van de vergrendeling die het niet helemaal goed deed, waardoor hij hem nu niet aan ons kon laten zien....
Maar om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk zijn we weer bij de eerste dealer beland; een " bevriende" dealer van een collega van Rogier....dit leek ons de meest betrouwbare partij die we hier konden vinden. En eind goed, al goed: afgelopen woensdag konden we en ons legitimatiebewijs (dus voor de derde keer een auto gehuurd..) en onze Honda Civic ophalen!! Alhoewel....vanmorgen stapte ik vol goede moed in de auto, Lenore achterin, motor starten....niks, nog een keer of 10 geprobeerd, maar hij deed helemaal niets. Nou had ik al bedacht met mijn zeer beperkte autokennis: of het is de accu, of gewoon een soort stuurslot...Dus ik de auto uit om hulp te vragen aan een paar technisch uitziende mannetjes die 5 meter verderop stonden te praten. Dan kom je dus meteen achter de ware aard van de gemiddelde Amerikaan: ze kijken je allemaal vriendelijk aan, maar helpen, ho maar! Het enige wat 1 van die mannen zei, was dat ik mijn baby niet alleen in de auto moest laten zitten (ik stond er 5 meter vandaan en buiten vroor het...)! Zucht...soms begrijp ik die Amerikanen nog niet helemaal goed....
Maar jullie willen natuurlijk weten hoe dit verhaal afloopt: niets spannends hoor: ik dacht: " dan los ik het zelf wel op!" " Waarschijnlijk gewoon een stuurslot" , Ik ben weer ingestapt en toen startte hij wel!!

En dan nog zo iets, de verkeersregels hier: op een kruispunt is het gewoon: wie het eerst komt, die is het eerst aan de beurt, dus dat betekent erg vaak dat iedereen op elkaar staat te wachten. En rechtdoor gaand verkeer heeft altijd tegelijk groen licht met links afslaand verkeer dat in dezelfde baan staat, waardoor je ook vaak hopeloze opstoppingen en files krijgt....

Er vallen mij sowieso steeds meer rare tegenstellingen op: aan de ene kant zijn ze hypermodern, zoals de mooiste, grootste auto's die je hier ziet rijden, maar aan de andere kant zijn dingen als bijvoorbeeld kleding of een stofzuiger hier vooroorlogs. Echt, het fenomeen stofzuiger: dat zijn hier enorm grote, logge, futuristisch ogende monsters! Of een ander voorbeeld: de rollator: in Nederland zien die er althans uit alsof ze makkelijk in het gebruik zijn (sorry, ik kan hierover nog geen gebruikersoordeel vellen!), maar hier zag ik laatst een heel oud mannetje achter een gammel hekje lopen, waaronder zulke wiebelige wieltjes zaten, dat hij er maar kapotgeknipte tennisballen omheen had gedaan; die functioneerden dus blijkbaar beter als
"wieltjes" dan de echte wieltjes.
Je ziet hier ook erg veel oude mensen die nog werken, dit waarschijnlijk omdat zoiets als een pensioen gerechtigde leeftijd hier niet echt bestaat. Zoals onze Franse vrienden zeiden: "Waar zeuren die Fransen toch over, laat ze dan hier maar eens kijken!" Echt, als we 1 ding leren van dit jaar, dan is het wel dat we het echt supergoed hebben in Nederland!

Tot snel en fijne Sinterklaas allemaal!

Liefs Rogier, Dorieke en Lenore