Onze 1e ER ervaring....

Hoi allemaal,

weer even een verslag van onze kant, want gisteren hebben wij voor het eerst als patiënt kennis gemaakt met de Amerikaanse gezondheidszorg.... Michael Moore was er niets bij!! (voor de mensen die Michael Moore niet kennen: zijn film Sicko geeft een goed kijkje in hoe de Amerikaanse gezondheidszorg is georganiseerd...).

En ik had me voorgenomen om in deze verslagen geen medische termen te gebruiken (aangezien mijn broers zich er al 29 jaar aan irriteren dat aan de eettafel bij ons vooral medische termen over tafel gaan), maar misschien gaat het toch niet helemaal lukken om deze blog helemaal medisch-jargon-vrij te schrijven. Bij voorbaat mijn excuses aan de niet-medici hiervoor!!

Het volgende was het geval: Lenore heeft al bijna 3 weken een paar dagen koorts en dan weer een paar dagen niet, zonder andere symptomen zoals hoesten, diarree of overgeven. Er was dus geen duidelijk focus voor de koorts. Gistermorgen toen ze wakker werd had ze opnieuw 40,2 graden koorts. Nu begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken, en wilde toch wel erg graag weten of ze niet bijvoorbeeld een urineweginfectie of oorontsteking had. We besloten dus om even contact op te nemen met onze kinderarts (ja, je gaat hier eigenlijk niet naar een huisarts, maar dit is een soort 1e lijnen kinderarts) of we misschien even een plasje langs konden brengen....helaas....hier zijn ze nogal van het waarom makkelijk doen, als het moeilijk kan?! We kregen namelijk te horen dat als de koorts hoger dan 39 graden was (!) dat we dan direct met ons kind naar de eerste hulp moesten gaan....zucht.....

We hebben dit toch maar met frisse tegenzin gedaan, dus wij op naar de eerste hulp van het kinderziekenhuis. Een enorm gebouw met al even enorme wachtkamer bij de ER....en dat alleen voor kinderen.... Gelukkig zaten er niet veel andere mensen te wachten en nadat we ons hadden ingeschreven (nurse numero 1) werden we al snel opgeroepen voor triage door een nurse (nurse numero 2) die het wonderbaarlijke vermogen bezat om Lenore's longen te beluisteren dwars door haar winterjas heen.... Hierna weer terug naar de wachtkamer. Als je hier rondkeek, kreeg je een aardige indruk van " de gemiddelde Amerikaan" en ik voelde me daar tussen al die tienermoeders een aardig bejaarde mama...

Na enige tijd werden we opnieuw opgeroepen en ditmaal mochten we de ER daadwerkelijk betreden!!!.....voor nogmaals een triage (door nurse numero 3 en 4 ) die bloeddruk, gewicht, temperatuur opnamen en meteen al klaar stonden met spuiten met een ibuprofen-achting goedje erin....en ons erg boos aankeken toen we allebei resoluut weigerden dat ze dat aan Lenore gaven....

Vervolgens mochten we snel doorlopen naar hokje numero 32 op die enorme ER, waar al snel weer iemand bij ons kwam (nurse numero 5). Zij bleek catharina van de administratie (geen idee waar die andere 4 nurses dan van waren) en had nog een batterij vragen voor ons, zoals: wat ons beider beroep was, telefoonnummers indien ze onze beide mobiele nummers niet konden bereiken en natuurlijk de nodige verzekeringsgegevens... En natuurlijk moesten we 12 A4tjes ondertekenen over onze rechten en plichten....

En toen begon het grote wachten.....maar na 1 uur was daar dan de dokter! Ze wisten inmiddels al wel onder andere ons beroep en onze geboorte-datum, maar ten aanzien van de reden dat we daar waren, wisten ze alleen dat er sprake was van "herhaaldelijk koorts" .....en daar bleef de anamnese ook zo ongeveer bij! Na nog even (door de kleren heen) naar hart en longen te hebben geluisterd, besloot zij, na aandringen door ons, een urine na te kijken. Hiervoor kwamen weer 2 andere nurses ( numero 6 en 7) en daarmee hadden wij na 3,5 uur datgene wat we graag wilden weten: een urinesedimentje!!!...Tsja....vind je het gek dat de kosten van de gezondheidszorg hier zo hoog zijn??!!!

Gelukkig bleek de urine schoon, oren ok en is de koorts van Lenore vandaag al een stukje gezakt en gaat het nu dus hopelijk snel de goede kant op met haar!

Iedereen een heel gelukkig nieuwjaar!!

En ojaa, de temperatuur op deze site klopt niet hoor! Het is hier veel warmer en we hebben hier geen last van metershoge sneeuw zoals in de staten om ons heen! Hier is de winter tot op heden nog prima te doen!

Tot mails/skypes/ziens!

Groetjes Rogier, Dorieke en Lenore