The American dream....

Hallo Allemaal,

Even een berichtje over DE gebeurtenis van het jaar: DE SUPERBOWL!!!! Volgens menig Amerikaan is dit belangrijker dan welke feestdag, vakantie of sportevenement dan ook. En wat het nog leuker maakt, is dat de Pittsburgh Steelers zijn doorgedrongen tot de superbowl!! Alles en iedereen is hier al tijden zwart en geel (nee, ik moet zeggen goud) gekleurd, van jong tot oud loopt in football-shirts, op de bussen staat als bestemming: GO STEELERS!!! en ook de crèche is helemaal uitgedost en er wordt naar hartelust getekend en geschilderd voor "onze jongens"!!! (zie bijgevoegde foto).
Even een korte introductie voor de leken onder ons: de superbowl is dus de finale van de American football-competitie, en tja...dan houdt de introductie eigenlijk ook op want hoe zo'n spelletje nou precies werkt, daar is buitenspel bij het voetbal echt niets bij!!! Echt, ik snap er na een avond uitleg nog niets van.... maar dat maakt ook niet uit om wat van de sfeer mee te krijgen! En wat ik ook veel interessanter vond, zijn de andere feitjes rondom zo'n wedstrijd: zo kost een reclamespotje van 30 seconden in 1 van de vele pauzes gemiddeld 2,9 miljoen dollar.....en er zit nogal wat reclame in: de daadwerkelijke speeltijd is 1 uur en de wedstrijd duurt 4 uur!!! En een kaartje voor "the game" begint vanaf 1200 dollar voor een sta-plaats helemaal bovenin tot tienduizenden dollars voor de VIP plaatsen.

Wij waren uitgenodigd bij een collega thuis....Wat een belevenis!! De man des huizes was al dagen bezig met het voorbereiden van de spare-ribs: ik heb werkelijk nog nooit zoveel vlees gezien voor zo weinig mensen!! En natuurlijk kon de " beer and cheesecake" niet ontbreken. En daar zaten we dan, in afwachting van "the big game": op een rij op de bank, bord op schoot, kauwen op de ribben (ja, we waren net een stel Neanderthalers).....om vervolgens te zien hoe de Steelers genadeloos werden ingemaakt!!!!! Ach ja...that's all in the game, zullen we maar zeggen!!


Verder ben ik vorige week begonnen op de polikliniek van het Hillmann Cancer center, een groot oncologie ziekenhuis, waar ik momenteel meekijk met een in de palliatieve geneeskunde gesubspecialiseerde oncoloog. Alle oncologen zijn hier ook weer gesubspecialiseerd. Ook zal ik de komende maanden nog een kijkje nemen in een hospice en in de kliniek.
Het was een erg indrukwekkende eerste ervaring: als je bij het ziekenhuis aankomt is de eerste indruk er 1 van grote luxe: een hele mooie hoofdingang met grote inpandige tuin en je hoeft alleen maar je sleutel van je auto af te geven en dan brengen ze je auto weg en halen hem weer voor je op. Maar als je dan vervolgens in contact komt met patiënten, dan gaat daar een wereld van armoede en ellende achter schuil. Zo vertelde 1 van de artsen mij, dat als je in de VS een ernstige chronische ziekte krijgt of bijvoorbeeld kanker, dat je dan wordt ontslagen als je enige tijd niet kunt werken. Dit betekent ook dat je ziektekostenverzekering stopt, want die zijn hier gekoppeld aan je werkgever (een soort secundaire arbeidsvoorwaarde). Vervolgens moet je echt alles wat je hebt, verkopen en je spaargeld opmaken voordat je recht krijgt op een kleine bijdrage in de ziektekosten van de overheid....Mocht je genezen van bijvoorbeeld een kwaadaardigheid, dan gaat de grote meerderheid van de mensen nooit meer aan het werk, omdat ze dan nooit meer een zorgverzekering kunnen krijgen en omdat dan hun bijdrage van de overheid stopt. Ze zijn dan dus beter af met de kleine overheidsuitkering, dan zelf voor de ziektekosten zorg moeten dragen als je weer werkt. Veel mensen in deze kliniek zitten daarom in een vicieuze cirkel van ellende.
Wat verder nog erg opvallend was, is dat ze hier echt veel langer doorgaan met behandelen dan in Nederland. Mensen krijgen allerlei experimentele chemotherapie en voor echte palliatie is eigenlijk geen ruimte. Palliatieve geneeskunde is hier überhaupt een erg nieuw specialisme, en een ondergeschoven kindje, mijns inziens. De dokters staan hier nog echt op een voetstuk en dat merk je echt in de reacties van patiënten. Erg bijzonder en interessant om dit allemaal te zien en mee te maken!

Kortom: wij worden hier zo langzamerhand aardig ondergedompeld in "the American way of life"!!!

Groetjes R&D&L