The wild west....

Poe….., oke, ik ben me er weer even van bewust dat je hier in Amerika, echt goede en slechte wijken hebt…..

Vandaag moest ik naar het postkantoor die, je raad het al, in een “wat” mindere wijk gesitueerd is. Maar het alternatief is een eind verder weg, met de auto en hier kon ik makkelijk naar toe wandelen.

Dus ik op weg…. Toen ik een nogal luguber ogend viaduct passeerde werd ik me er al wat bewuster van dat ik hier met een kinderwagen liep en werd de handtas al wat steviger vastgepakt…. En even verderop kun je al niet meer om alle hang-ouderen en –jongeren heen.

Eenmaal in het postkantoor aangekomen ontvouwde zich de volgende scene: voor mij stond een man die al voor de 3e keer was teruggestuurd naar het einde van de rij wachtenden, omdat er telkens iets ontbrak of verkeerd was ingevuld aan het pakketje dat hij wilde versturen. Ook ik stond al voor de 2e keer achteraan de rij omdat ik nog een kaartje vergeten was en je wordt hier dan op niet geheel vriendelijke wijze zonder pardon weggestuurd. Nou ben ik inmiddels hier al wel aardig gewend aan onbeschofte ambtenaren en red ik mijzelf er meestal uit door mijn onschuldige ik-uit-Europa-dus-ik-niet-begrijpen gezicht te gebruiken. Maar deze man niet… hij reageerde een beetje knorrig toen hij weer achteraan kon sluiten, hetgeen ik mij goed voor kon stellen….maar waarschijnlijk was hij nog geen 5 maanden in de VS, want verbaal je onvrede uiten tegen een rijksambtenaar is hier echt not-done…. Vervolgens reageerden verschillende wachtenden in de rij boos op zijn gedrag, waarop de man de envelop verscheurde en boos het postkantoor uitstormde. De ambtenaar erachteraan, want die wilde natuurlijk de 2 dollar van zijn envelopje terughebben. En tot mijn verbazing gingen 2 2-bij-2 negers die ook in de rij stonden, erachteraan!!
Inmiddels was ik vooral bezig met de vraag hoe hier zo snel mogelijk heelhuids weg te komen, toen ik de man slippend voorbij de 2 bosnegers zag scheuren…!!! Hierop kwamen ze weer triomfantelijk naar binnen, waarop ze naar de andere aanwezigen riepen dat ze zijn nummerplaat hadden onthouden…. Ja, het is echt waar….ruzies worden hier nog gewoon met de vuist uitgevochten!!!

Ik ga morgen wel terug voor mijn postzegeltjes en dan rijd ik wel een stukje naar het “goede” postkantoor!!

Met ons gaat het hier verder heel goed! Lenore heeft gisteren voor het eerst 20 stapjes helemaal alleen los gelopen, dus wij helemaal trots.
Ik denk er inmiddels over om iets te doen met alle verschillen die ik hier in het ziekenhuis zie met Nederland. Want dat blijft echt indrukwekkend!! Ik denk nu aan bijvoorbeeld het schrijven van een artikel, maar ben hierover nog aan het nadenken hoe dit het best vorm te geven, dus wordt vervolgd!

We zijn enkele weken geleden naar Washington geweest, hetgeen een erg geslaagd tripje was. Verder was het hier na alle sneeuw van de afgelopen maanden, deze week ineens 20 graden!!! Dus laat de zon nu maar komen voor de ons hier nog resterende 7 maanden!!

Liefs Dorieke, Rogier en Lenore